Założenia trybu Swobodnej Gry

Czas porozmawiać o trybie Swobodnej Gry (PvE). Jest to tryb łączący w sobie elementy eksploracji, rywalizacji między graczami i próby przetrwania w nieprzyjaznym środowisku. Gracze mogą wykonywać zadania frakcji, brać udział w losowych wydarzeniach czy przemierzać mapę w poszukiwaniu cennych przedmiotów. W trybie Swobodnej Gry każdy gracz ma tylko jedno życie, a śmierć czai się na każdym kroku. Jeden nieostrożny ruch i twoja postać wraca do lobby gry, a wszystkie znalezione przedmioty przepadają. Gracze sami mogą wybrać styl gry: niektórzy będą chcieli jak najdłużej utrzymać się przy życiu, dla innych najważniejsze będzie zebranie jak największej liczby łupów i opuszczenie badanej lokacji o własnych siłach.
Lokacje w tym trybie gry są o wiele większe niż w przypadku standardowych map PvP. Znajduje się na nich kilka dużych obiektów, które różnią się między sobą stopniem zagrożenia i trudności przejścia. Słabiej wyposażeni nowicjusze, nie będą w stanie od razu przemierzyć całej mapy. Najniebezpieczniejsze miejsca będą dostępne tylko dla graczy posiadających najlepsze wyposażenie, do innych dostęp zostanie odblokowany dopiero po wykonaniu szeregu zadań.
Czas przebywania na danej lokacji nie jest ograniczony, jednak liczba graczy, którzy mogą jednocześnie w niej przebywać, jest stała. Chcemy zachować poczucie odkrywania, a jest to możliwe tylko wtedy, gdy spotkanie z innym graczem jest prawdziwym wydarzeniem, a nie epizodem. Jeżeli któryś z graczy zginie lub opuści lokację, jego miejsce zajmie kolejny gracz. Aby opuścić lokację, gracz musi przejść do jednej ze specjalnych miejsc na skraju mapy. Dopiero tam będzie miał możliwość opuszczenia gry.
Życie w danych obszarach mapy toczy się własnym torem także bez graczy. Mutanty co jakiś czas atakują ocalałych, ci zaś wędrują w poszukiwaniu surowców lub walczą ze sobą. Każde z wydarzeń jest dla graczy źródłem zadań dodatkowych. Wybrana przez graczy strona może uzyskać przewagę i sprawić, że wykonanie zadań będzie w niej łatwiejsze lub trudniejsze. Wydarzenia i zadania w lokacji są ściśle związane z narracją w grze. Pierwsza lokacja w trybie gry swobodnej jest w całości poświęcona wydarzeniom z pierwszego sezonu. Jej zawartość będzie się zmieniać w zależności od tego, jak rozwinie się fabuła Survarium. (Więcej o rozwoju fabuły opowiemy wam w ostatniej części).
Co 2 godziny (prawdziwego czasu) ma miejsce burza. Na ok. 15 minut przed jej rozpoczęciem gracze otrzymują ostrzeżenie. Wtedy do lokacji przestają być wpuszczani nowi gracze. W określonym czasie pozostali gracze muszą znaleźć schronienie lub opuścić lokację – inaczej zginą. Po burzy w lokacji pojawia się kilka bardzo cennych przedmiotów. Ci, którzy przeżyli, otrzymują 10 minut na ich znalezienie. Po tym czasie część nagród ulega rozpadowi, a do lokacji znów otrzymują dostęp nowi gracze.
Tryb Swobodnej Gry, tak jak i inne, daje graczowi możliwość rozwoju własnej postaci, zdobywania doświadczenia, reputacji i pieniędzy za wykonane zadania oraz inne działania. Poza tym na lokacji można znaleźć przedmioty, dzięki którym zdobędziemy pieniądze, doświadczenie i reputację, jednak tylko wtedy, gdy gracz będzie w stanie ją opuścić. W razie śmierci wszystkie znalezione przez gracza przedmioty są „upuszczane” i może je podnieść inny gracz.
Jednym z najważniejszych elementów gry jest wykonywanie zadań. Można je podzielić na trzy rodzaje.
- zadania fabularne przydzielane są graczom już w lobby gry. Mają one związek z linią fabularną i mogą być wykonane tylko w trybie gry swobodnej. Zadania fabularne mogą być wykonane na kilka sposobów i są dodawane do kolejki w grze w miarę rozwoju fabuły i aktualizacji;
- drugorzędne zadania przydzielane są przez frakcję, z którą współpracuje gracz. Są one przydzielane w momencie wejścia do lokacji i zazwyczaj dotyczą jakiegoś pobocznego celu lub sposobu rozwiązania bieżącego zadania fabularnego;
- zadania losowe, które gracz otrzymuje podczas gry – bezpośrednio na mapie.
W Swobodnej Grze nie ma ani sojuszników, ani przeciwników. Stosunki między graczami zależą od nich samych, przy czym często będą oni otrzymywać „sprzeczne” zadania, np. jeden z graczy będzie miał za zadanie utrzymać obóz, a drugi – zniszczyć go.
Jednym z najtrudniejszych elementów gry są potyczki między graczami. Z jednej strony nie chcemy zmieniać graczy w „niezniszczalnych”, zdolnych przeżyć trafienie ze snajperskiej strzelby w głowę, z drugiej – śmierć z ręki niewidocznego gracza, o którym nawet nie miało się pojęcia, to też nic przyjemnego. Zdecydowaliśmy o umieszczeniu w grze licznika, który wyświetla liczbę graczy w promieniu 150 metrów. Dzięki temu można się dowiedzieć, którzy gracze znajdują się w pobliżu, i skontaktować się z nimi.
Poza tym każdy z graczy w tym trybie gry będzie miał wskaźnik „karmy”. Jeżeli pomagasz innym graczom i ogólnie dobrze sobie radzisz – poziom karmy wzrasta. Jeśli zaś dokonujesz złych uczynków i zabijasz innych graczy – spada. Poziom twojej karmy jest widoczny dla innych graczy. Co więcej, od jej poziomu mogą być uzależnione przydzielane ci zadania, a także zadania związane z tobą (np. ktoś może dostać zlecenie na zabicie ciebie). Karma jest zachowywana między sesjami gry.
Skomentuj